Szanowni i Szanowne,przedstawimy wam 2 pigułki wiedzy. Pierwsza z nich jest na temat przemocy, a dokładniej faktów i mitów.
Kampania 19 dni przeciwdziałania przemocy i krzywdzeniu dzieci i młodzieży nabiera rozpędu, a wraz z nią wyczekiwana kolejna pigułka wiedzy. Tym razem rozprawimy się z kilkoma popularnymi twierdzeniami i powiemy sobie ostatecznie czy są PRAWDĄ czy MITEM. Gotowi? To zaczynamy!
Przemoc dotyka tylko osoby słabe. MIT.
Przemoc może dotknąć każdego z nas. Nie jest prawdą, że osoby doświadczające przemocy to takie, które są na nią bardziej podatne, lub posiadają określone cechy, które czynią z nich łatwiejsze ofiary. Przemoc to zjawisko bardzo demokratyczne – może dotknąć każdego, również osoby bardzo pewne siebie, zajmujące wysokie stanowiska w pracy, odnoszące sukcesy. Współcześnie wiemy już, że osoby stosujące przemoc wykorzystują do tego liczne mechanizmy, za pomocą których potrafią przejąć kontrolę nad każdym. Dziecko, które jest świadkiem przemocy, jest również osobą jej doświadczającej. PRAWDA.
To bardzo ważny fakt, który nie zawsze niestety znajduje potwierdzenie w działaniach służb. Wyraźnie wskazuje na to Konwencja Stambulska, choć już przed stworzeniem tego dokumentu prowadzone były badania, które udowodniły, że dzieci, które obserwują przemoc, ale bezpośrednio jej nie doświadczają mają wyższy poziom traumy związany z obecnością przemocy w domu, który był w tym przypadku potęgowany przez uczucie bezsilności – niemożliwości chronienia osób najbliższych. Warto o tym pamiętać, szczególnie w przypadku prowadzenia interwencji w domu, w którym przykładowo tylko jedno z dzieci doświadcza przemocy, bądź w sytuacjach gdy osobą pokrzywdzoną jest jeden z rodziców, będący głównym opiekunem dzieci i występujący o ograniczenie kontaktu z drugim z rodziców. Osoby doświadczające przemocy akceptują przemoc. MIT.
Czasem, gdy spotykamy się z osobą, która doświadcza przemocy możemy odnieść wrażenie, że znajduje sporo wymówek, aby trwać w przemocowej relacji. Możemy wtedy odnieść błędne wrażenie, że na jakimś poziomie akceptuje ona swoją sytuację i nie dąży do zmiany. Realia jednak są zupełnie inne, a podstawą niechęci do zmian mogą być takie uczucia jak strach, przed oprawcą, rezygnacja, następująca często w wyniku podejmowania różnych działań, które nie przyniosły oczekiwanych rezultatów (np. wzywania Policji, która nie przyjmowała zgłoszenia), a także po prostu miłość. Tak, osoby doświadczające przemocy bardzo często kochają swoich oprawców i jedyne czego pragną to tego, aby ustała przemoc, a nie tego, aby odejść od partnera, urwać kontakt z rodzicem czy wprowadzić w życiu jakiekolwiek inne znaczące zmiany. Osoba, która doświadcza przemocy, uważa, że zasłużyła na takie traktowanie. PRAWDA, choć bardzo trudna do przyjęcia.
Osoby, które doświadczają przemocy są poddawane wielu działaniom, których celem jest udowodnienie im, że są bezwartościowe, całkowicie niezdolne do samodzielnego życia, nieodpowiedzialne i nie potrafiące radzić sobie nawet w najprostszych sytuacjach. Przez wieloletnie działania osób stosujących przemoc ich poczucie własnej wartości znacząco się obniża, a w pewnym momencie potrafią nawet uzasadnić istnienie przemocy swoimi błędami, swoim zachowaniem, swoimi decyzjami. Zaczynają czuć, że przemoc spotyka je, bo zrobiły coś źle, bo nie potrafiły właściwie się zachować i gdyby zrobiły coś inaczej to partner/rodzic/sprawca nie musiałby stosować przemocy.
